Boomkikkers bekeken door biddende ijsvogels

Het plan was om de bronst van de damherten te gaan bekijken. Als dat nog niet op gang was gekomen zouden we de boom kikkers gaan opzoeken en proberen te vinden.
Gedurende de afgelopen weken waren er weer volop foto's van boomkikkers op Facebook verschenen dus ik had de hoop op het zien van deze kleine wondertjes opnieuw leven in geblazen.

Enige tijd geleden waren ze ook gezien maar er was een idioot met een ploeg mensen naar de boomkikker plek gegaan en de kikkers van hand tot hand laten gaan en de kikkers verstoord.

Zodra we de eerste meters in de duinen zetten wordt de ingang geblokkeerd door een 4x4 van een boswachter. We waren te vroeg naar binnen gegaan want je mag er pas na zonsopgang in. Maar ja dan mis je deze mooie beelden vanaf de kop van een hoge duin. Hij liet ons door want hij besefte dat als we terug zouden lopen we bij de ingan weer terug konden lopen omdat de zon dan op zou zijn gekomen. Aardige kerel dus snel door lopen voor de zonsopkomst die er veel belovend uitzag.

Ben

Herman

Joop

Na een succesvolle zonsopgang met heel mooi licht lopen we achter Herman aan naar de bronst plek van de afgelopen jaren. "Normaliter hoor je de burl van de mannetjes al vanaf hier" zegt Herman met een sip gezicht. 
Het zou dus helaas niets worden met de bronst vandaag maar we weten in ieder geval waar we moeten zijn als de bronst echt los komt. De plek staat als een waypoint in mijn telefoon dus die vindt ik vanaf nu in het pikkedonker. 

We nemen wat te eten en lopen langzaam richting boomkikker plek. Het begint echter enorm te waaien en we krijgen ook voor de kikkers het gevoel dat het wel eens een teleurstellende dag zou kunnen worden. Ze houden van zon maar niet van wind is de verwachting dus fingers crossed. Eenmaal aangekomen zoeken we ruim een uur tevergeefs.

Alle bramen struiken worden minuscuul afgestruind naar een glimp van die kleine rakkers maar we vinden helemaal niets.  Als we op splitsen en een deel van de omgeving af gaan struinen horen we Joop ineens roepen. Eenmaal terug staat hij nogal beteuterd te kijken want hij had er zelfs twee gezien maar is ze alweer kwijt! Hij was alleen even weg gelopen om de tele lens om te wisselen voor een macro lens maar kan ze niet meer vinden.  Joop heeft er zichtbaar de pest in en kan niet meer rusten voor hij er weer eentje hebt gevonden.  Een half uur later heeft hij er ineens weer eentje gevonden. Geluk dwing je af  hoor ik ineens door Ben roepen met een grote grijns op zijn gezicht.

Het waait als een gek en de kikker gaat met zijn rug naar ons toe zitten. Nadat iedereen een paar foto's heeft kunnen nemen probeer ik een takje weg te halen aan de zijkant zodat we misschien de zijkant en zijn kopje kunnen fotograferen. Zo voorzichtig als ik was hij vindt het niets en springt weg de struiken in en is niet meer te vinden. Het duurt daarna niet lang voordat Ben er ineens eentje verstopt ziet zitten. ook daar enkele foto;s genomen. Oa met de telefoon(zie beneden) kunnen nemen maar wederom van de achterkant.  :-(

Je loopt tijdens het zoeken naar de kikkers tegen diverse vuur vlinders en vliegen aan op de bramen struiken en de bloemen eromheen die we dan ook maar even mee nemen als troostprijs.

Terwijl we de boomkikkers zoeken horen we regelmatig het geluid van een ijsvogel klinken. Op een bepaald moment ga ik toch maar eens kijken en zie ik hem op een metalen luik langs de waterkant zitten. Ik roep snel de anderen en we lopen erop af. Hij vliegt ervan door en hangt een stukje verop ineens in de lucht waar hij bid boven het water. Wauw! mooi zeg klinkt het ineens om me heen. Snel scherp gesteld en net op tijd vast kunnen leggen.

Ze draait en ik kan haar ook van de zijkant vast leggen tijdens het bidden

Ze gaat aan de overkant in het riet zitten en is zeer goed benaderbaar. Blijkbaar gewend aan de vele mensen die in haar vis gebied rond lopen. We liggen langs de kant en kunnen deze plaat schieten.

Nog helemaal vol van het moment horen we plotseling weer het bekende piep geluid en een mannetje scheert achter ons langs en gaat even verderop op een paaltje zitten waar ik hem langs de rietkraag kan platen. 

Het duurt niet lang voor hij op vliegt en ook gaat bidden boven het water. Het kan maar niet op en we kijken elkaar aan vol ongeloof. Wat leek te eindigen in een dag zonder noemenswaardige foto's veranderde in een kwartier tijd in een super middag met geweldige momenten van dit koppeltje ijsvogeltjes. 

Allemaal weer bedankt voor het lezen van mijn blog en voor het achterlaten van een bericht.