Om te beginnen met deel 2 zal ik wat foto's plaatsen van enkele vogels die ik bij de zoutpannen tegen kwam. In deel 1 zag je al de sporenkievit en een Steltkluut foto. Hier volgen er nog een paar.

Op de derde dag van de vakantie een excursie geboekt met een bezoek aan drie eilanden. Camera mee want je weet maar nooit. De boot helemaal afgeladen en op een matje gepropt met de camera tas tussen mijn benen hadden we ook nog eens slecht weer. Na het bezoek aan het eerste eiland zei ik voor de gein tegen de kapitein dat hij moest roepen als hij Dolfijnen zou zien. Hij lachte en brabbelde wat in het Grieks. Je raad het al, na een kwartier ineens vol de motor uit en een schreeuw van de kapitein: Dolfins! Ik had de camera al uit de verpakking gehaald en was meteen volop aan het schieten. Wat lastig zeg. e komen een split second boven en als je ze in de lens hebt zijn ze alweer onder. Er sprong er zelfs eentje uit het water die ik miste waar ik nu nog pijn in mijn buik van heb. Nou ja, ik zag de sprong wel met mijn ogen dus spectaculair was het zeker. 

De kapitein draaide de boot steeds een beetje om zicht te kunnen houden op de Dolfijnen als ik in eens een soort meeuw aan zie komen scheren over het water. Hij vliegt anders en is veel handiger met e wind dus besluit de dolfijnen even te laten en de vogel te volgen. Hij komt steeds dichterbij en is bruin aan de bovenkant. Lens scherp en ratelen want je weet maar nooit. De onderkant van de vleugels is wit met een bruine rand en nu weet ik zeker dat het iets speciaals moet zijn. Ik heb er zeker twee van goeie kwaliteit kunnen nemen en na zoeken in het kleine veld gidsje dat ik mee heb moest het bijna wel een Kuhls Pijlstormvogel zijn!
Eenmaal thuis in mijn "Alle vogels van Europa" van Peter Hayman en Rob Hume (aanrader voor boek liefhebbers) kon ik deze naam niet vinden maar vond ik een match onder de Scopoli's pijlstormvogel.

Eenmaal terug van de boot tocht door naar de bijeneters en die waren op de intussen door gebroken zon gaan jagen bij de electriciteits kabels. Ik kon ze nu van veel dichterbij in veel beter licht fotograferen. Het was ook nog eens op oog hoogte dus veel beter kon het bijna niet. Alle kleuren komen mooi uit en ik heb zitten genieten van deze prachtige soort met hun heerlijke geluiden en knus samenzijn.

De dagen erna steeds weer gekeken of ze er zaten en op de laatste avond zat er weer een koppeltje. Ze vlogen naar een lijn verderop de heuvel dus ik er achteraan. Weer verder omhoog op een hekje dus hup weer klimmen op het onverharde pad. Buiten adem want het liep stijl omhoog hoorde ik ineens hetzelfde geluid van twee dagen eerder. Jagende bijeneters! 
Nog maar verder de heuvel op en toen zag ik ineens waar ze naar verdwenen. Een hele hoge zand wand dat stikte van de gaten waar de bijeneters in en uit vlogen. Ik had het niet meer en probeerde de wand te benaderen door over een hekje te klimmen maar ineens was de pret over. Twee grote waak honden vlogen tegen hun hek op en maakten zoveel kabaal dat de bijeneters van slag allemaal weg vlogen en in paniek door de lucht vlogen.
Ik ben er toen weg gegaan en heb een plekje aan de zijkant van de wand achter een hek weten te vinden wat wel verder weg was maar beter voor de vogels was.

Ten slotte zal ik hieronder een aantal foto's plaatsen van libellen, vlinders en een mega grote sprinkhaan die ineens aan kwam vliegen en voor me op een takje ging zitten. Alles genomen met de telelens met een minimale afstand van 2,5 meter maar heeft me wel ernstig doen twijvelen over de aankoop van een macrolens. 

We zaten aan de oost kant van het eiland in het plaatsje Psalidi vlak bij Kos stad.
Ik had van tevoren wel al gekeken op google Earth naar mogelijke meren of plassen voor vogel spotten.

De dag van aankomst om ongeveer 5 uur 's middags op zoek naar het meer vakbij het hotel. Na wat zoek werk zag ik tussen de bomen door achter een hotel het water van het meer. Langs een verlaten hotel dat overwoekert was door planten over een hek kwam ik op pad dat om het meer heen liep.
Ik had geen camera bij me want ik wilde alleen de boel even verkennen.
Fout natuurlijk want nadat ik bijna rond was gelopen zag ik in mijn ooghoeken wat wits vliegen. Het bleken 6 Ral reigers te zijn die in een stuk met hoog gras landen om te jagen in het laag staande zonnetje. Volgens de receptioniste zaten er ook wel eens bijeneters en ik zag er snel eentje over scheren die avond. Eerste keer dat ik er eentje zag dus adrealine omhoog en de p in dat ik alleen de verrekijker mee had.

De volgende dag in de avond weer terug gegaan en de Ralreigers zaten er wel maar natuurlijk niet zo vrij als de eerste avond en dat bleef de rest van de week ook zo helaas. Hier zijn wel enige foto's van de ralreigers waarbij ze enigszins uit de beschutting kwamen

Wat al meteen op mijn verlanglijstje stond was het zoutmeer tussen Tagaki en Marmaris. Het meer laten ze vol lopen tijdens de winter en in de zomermaanden laten ze het water verdampen. Hierdoor krijg je in combinatie met regen zo vlak achter het duin een prachtig vogel gebied waar diverse soorten zich op houden. We hadden de avond ervoor een Jeep gehuurd en dus de volgende morgen om 5 uur op weg. Eerst door het doolhof Kos heen op de hoofdweg komen die dwars door Kos loopt en nadat dit was gelukt kon ik de kaart al snel makkelijk vinden. Afslag Tagaki genomen kwam ik in het dorp aan het strand aan. Een vriendelijke man in het dorp wees me naar een zijweg in het dorp en 500 meter verderop verscheen het meer inderdaad. 
Volop rietkragen en bosjes rondom en met de radio uit en het dak open reed ik op de vogel geluiden af. Tussen de bosjes hoorde ik de kuifleeuwerik en niet veel later vlogen ze over de Jeep heen en landen op de weg 20 meter verderop.
Het bleek dat het er krieolde van de Leeuwerikken en zag ze later overal om me heen vliegen en foerageren. Ze waren daar zo gewoon als de mussen hier.

Uit de auto gestapt en voorzichtig naar het meer gelopen zag ik de eerste soorten al in het meer staan. Twee Stelt kluten en een kleine Zilverreiger stonden in het meer op nog geen 30 meter afstand. Ook deze soorten zijn er heel talrijk en ik heb aan de andere kant van het meer de Stelkluut vanaf de kant van zeer dichtbij kunnen benaderen en fotograferen. 

Heerlijk gebied met aan weerszijde verschillende soorten. Steltkluut, Kleine Zilverreiger, Spaanse mussen, Kemphanen en kleine plevier aan de ene kant. Diverse kleine steltlopertjes, SporenKievit, steltkluut, plevieren aan de andere kant. Volgens een vogelaar uit Belgie die er volgens eigen zeggen elke ochtend en avond verkeerde waren er aan de andere kant zelfs (westzijde) zelfs scharrelaars in de avonduren op de electriciteits draden. Die heb ik helaas niet gezien want we zouden de Jeep ook met het gezin gebruiken om het eiland te verkennen, maar staat bovenaan mijn verlanglijstje voor de volgende keer dat we naar Kos gaan. :-)

De rest van de week niet meer naar het meer kunnen gaan vanwege de afstand en geen auto dus de focus op het meer vlakbij gelegd. De bijeneters waren een lange wens van me en ik moest en zou er eentje goed fotograferen.
Na weer een uurtje of twee bij de verstopte Ralreigers te hebben gespeeld liep ik terug naar de weg en hoorde een vreemd maar gezellig geluid uit de lucht komen. Kreeg al kriebels want het zou toch niet waar zijn en ja hoor diverse bijeneters op de electriciteitskabels. Koppeltjes zaten bij elkaar en de mannetjes lieten zich van de kabels af vallen en maakten scheer vluchten over mijn hoofd om vervolgens weer naast de vrouwtjes te gaan zitten en de vangst te delen. Het weer was niet bijzonder goed dus geen volle kleuren maar genoeg voor scherpe foto's en ik was in mijn nopjes. Zo snel als ze waren gekomen zo snel waren ze ook weer weg.

Voor de rest van mijn week in kos moet je deel 2 bekijken van dit blog waar ik een Kuhls stormvogel, dolfijnen, en nog veel meer heb gefotografeerd. Daar staan ook nog meer vogels, libellen en vlinders op die ik rond het meer van Psalidi ben tegen gekomen. Tevens ben ik heel toevallig op een bijeneter nestmuur gestuit waar ik eindelijk mijn gedroomde foto van een bijeneter kon maken.