Het plan was om de bronst van de damherten te gaan bekijken. Als dat nog niet op gang was gekomen zouden we de boom kikkers gaan opzoeken en proberen te vinden.
Gedurende de afgelopen weken waren er weer volop foto's van boomkikkers op Facebook verschenen dus ik had de hoop op het zien van deze kleine wondertjes opnieuw leven in geblazen.

Enige tijd geleden waren ze ook gezien maar er was een idioot met een ploeg mensen naar de boomkikker plek gegaan en de kikkers van hand tot hand laten gaan en de kikkers verstoord.

Zodra we de eerste meters in de duinen zetten wordt de ingang geblokkeerd door een 4x4 van een boswachter. We waren te vroeg naar binnen gegaan want je mag er pas na zonsopgang in. Maar ja dan mis je deze mooie beelden vanaf de kop van een hoge duin. Hij liet ons door want hij besefte dat als we terug zouden lopen we bij de ingan weer terug konden lopen omdat de zon dan op zou zijn gekomen. Aardige kerel dus snel door lopen voor de zonsopkomst die er veel belovend uitzag.

Na een succesvolle zonsopgang met heel mooi licht lopen we achter Herman aan naar de bronst plek van de afgelopen jaren. "Normaliter hoor je de burl van de mannetjes al vanaf hier" zegt Herman met een sip gezicht. 
Het zou dus helaas niets worden met de bronst vandaag maar we weten in ieder geval waar we moeten zijn als de bronst echt los komt. De plek staat als een waypoint in mijn telefoon dus die vindt ik vanaf nu in het pikkedonker. 

We nemen wat te eten en lopen langzaam richting boomkikker plek. Het begint echter enorm te waaien en we krijgen ook voor de kikkers het gevoel dat het wel eens een teleurstellende dag zou kunnen worden. Ze houden van zon maar niet van wind is de verwachting dus fingers crossed. Eenmaal aangekomen zoeken we ruim een uur tevergeefs.

Alle bramen struiken worden minuscuul afgestruind naar een glimp van die kleine rakkers maar we vinden helemaal niets.  Als we op splitsen en een deel van de omgeving af gaan struinen horen we Joop ineens roepen. Eenmaal terug staat hij nogal beteuterd te kijken want hij had er zelfs twee gezien maar is ze alweer kwijt! Hij was alleen even weg gelopen om de tele lens om te wisselen voor een macro lens maar kan ze niet meer vinden.  Joop heeft er zichtbaar de pest in en kan niet meer rusten voor hij er weer eentje hebt gevonden.  Een half uur later heeft hij er ineens weer eentje gevonden. Geluk dwing je af  hoor ik ineens door Ben roepen met een grote grijns op zijn gezicht.

Het waait als een gek en de kikker gaat met zijn rug naar ons toe zitten. Nadat iedereen een paar foto's heeft kunnen nemen probeer ik een takje weg te halen aan de zijkant zodat we misschien de zijkant en zijn kopje kunnen fotograferen. Zo voorzichtig als ik was hij vindt het niets en springt weg de struiken in en is niet meer te vinden. Het duurt daarna niet lang voordat Ben er ineens eentje verstopt ziet zitten. ook daar enkele foto;s genomen. Oa met de telefoon(zie beneden) kunnen nemen maar wederom van de achterkant.  :-(

Je loopt tijdens het zoeken naar de kikkers tegen diverse vuur vlinders en vliegen aan op de bramen struiken en de bloemen eromheen die we dan ook maar even mee nemen als troostprijs.

Terwijl we de boomkikkers zoeken horen we regelmatig het geluid van een ijsvogel klinken. Op een bepaald moment ga ik toch maar eens kijken en zie ik hem op een metalen luik langs de waterkant zitten. Ik roep snel de anderen en we lopen erop af. Hij vliegt ervan door en hangt een stukje verop ineens in de lucht waar hij bid boven het water. Wauw! mooi zeg klinkt het ineens om me heen. Snel scherp gesteld en net op tijd vast kunnen leggen.

Ze draait en ik kan haar ook van de zijkant vast leggen tijdens het bidden

Ze gaat aan de overkant in het riet zitten en is zeer goed benaderbaar. Blijkbaar gewend aan de vele mensen die in haar vis gebied rond lopen. We liggen langs de kant en kunnen deze plaat schieten.

Nog helemaal vol van het moment horen we plotseling weer het bekende piep geluid en een mannetje scheert achter ons langs en gaat even verderop op een paaltje zitten waar ik hem langs de rietkraag kan platen. 

Het duurt niet lang voor hij op vliegt en ook gaat bidden boven het water. Het kan maar niet op en we kijken elkaar aan vol ongeloof. Wat leek te eindigen in een dag zonder noemenswaardige foto's veranderde in een kwartier tijd in een super middag met geweldige momenten van dit koppeltje ijsvogeltjes. 

Allemaal weer bedankt voor het lezen van mijn blog en voor het achterlaten van een bericht. 

Gisteren was het eindelijk zover dat ik de bronst van de edelherten zou gaan bekijken. Enkele vrienden van mij zouden naar de Hoge Veluwe gaan en vroegen mij of ik mee wilde gaan. Ik was de laatste weken alleen maar met werk bezig geweest en wilde er al graag eens weer op uit. Voeg daar het lekkere weer aan toe en geen excuus meer om niet te gaan.  Mijn camera gepakt, batterijen waren nog vol en kaartje leeg dus we konden erop uit. 

Als ik na een kaartje kopen door het hek van park de Hoge Veluwe rijdt en even later voor het museum langs rechts af sla val ik van de ene verrassing in de andere. Er staan over een goeie 500 meter een lange rij auto's met ervoor allemaal mensen met camera's hutje mutje naast elkaar.
ik weet een gaatje te vinden en rijdt mijn auto achteruit tussen de andere in. Sommige mensen staan er al 3 uur en hebben nog geen hert gezien.  Ik pak mijn spullen uit en als ik mijn camera op het statief monteer zie ik beweging in het bos. De edelherten komen er aan en lopen naar een veld achter een stuk bos. Niet veel langer komen ze even kijken aan onze kant maar gaan weer weg.

Nadat ze er achter kwamen dat er nog geen voer lag renden ze snel terug naar de andere kant. De achterste had niet door dat de voorste in hield en buitelde er bijna over heen. :-) Vandaar het rechter pootje dat ze omhoog steekt.

Vijf minuten later snap ik wat ze kwamen doen. Ze dachten dat er al gevoerd was. Dat was nog niet gebeurt maar zoals de volgende foto laat zien gebeurde dat niet lang daarna wel. Diverse emmers met voer en appels worden over de hele breedte van de wildbaan verdeeld.

Niet lang daarna komen de edelherten ook naar dit stuk wild baan en kunnen we genieten van het schouwspel. Geniet mee van de beelden en het filmpje.

Hij loopt er behoedzaam naar toe en zij heeft vooralsnog niets in de gaten. Je ziet hem denken, heeft ze mijn urine op zich of die van een opponent? Het zou er niet van komen ondanks dat ik er volledig klaar voor was om het vast te leggen. Mmm jammer, volgende keer misschien.  ;-)

De brullende mannetjes liepen nerveus heen en weer om de hinden bij elkaar te houden zodat er geen vreemd mannetje bij kon komen. Testosteron all over the place. Kijk de aggresie van dit mannetje. Hij lijkt wel uit zijn neus te bloeden. 

Ze hebben echt heel wat gewei mee te slepen. Het is langer dan ze zelf hoog zijn. Behoorlijk indrukwekkende wapens.

Allemaal weer bedankt voor het lezen van mijn blog en voor de eventuele berichtjes die jullie achter laten. Ik ben momenteel erg druk met het werk dus de volgende zou wel eens langer op zich kunnen late wachten. Ik hoop zo af en toe een break te kunnen nemen van het werk en lekker de natuur in te kunnen gaan.

Groetjes en wellicht tot ziens ergens in de natuur,
Henk Schuurman

-------------------------------------Andere blogs die je misschien ook zouden kunnen interesseren-----------------------------------